Rapor, küresel ilaç pazarındaki büyük oyuncular olan Hindistan ve ABD’de üretilen ilaçların dahi genellikle Çin menşeli bileşenler içerdiğini ortaya koyuyor.
Örnek olarak diyabet ilacı Metformin, Çin’in bu alandaki tekelini açık biçimde gösteriyor. İlacın temel bileşenlerinden biri neredeyse sadece Çin’de üretiliyor ve dünyanın en büyük altı üreticisinden beşinin merkezi bu ülkede bulunuyor.
“Alman malı” ibaresi taşıyan ilaçlar giderek daha nadir hale gelirken, Avrupa’daki fiyat baskısı ve sağlık sigortası indirim anlaşmaları, üreticileri maliyetleri düşürmek için üretimi yurtdışına kaydırmaya zorluyor. En ucuz seçenekler ise çoğunlukla Çin ve Hindistan oluyor.
Patent süresi dolmuş ilaçlar anlamına gelen jenerik ilaçlar, Avrupa Birliği’nde kritik olarak sınıflandırılan ilaçların yüzde 90’ını oluşturuyor. Bu ilaçlar, tedarik sıkıntısı yaşandığında halk sağlığı açısından risk teşkil eden ürünler arasında yer alıyor.
Çin ve Hindistan’da düşük iş gücü maliyetleri ve gevşek çevre düzenlemeleri, bu ülkeleri ilaç üretimi için cazip hale getiriyor. Ancak bu durumun sonucu olarak, Almanya’daki birçok ilaç fabrikası kapanmak zorunda kaldı.
Freiburg Üniversitesi Farmasötik ve Tıbbi Kimya Profesörü Michael Müller, üretimin yurtdışına kaymasının ucuz olan havalıdır zihniyetinin sonucu olduğunu belirtiyor:
“Fabrikaların Almanya’ya geri getirilebileceği düşüncesi politik bir hayal. Maliyetler çok yüksek ve kalifiye iş gücümüz yetersiz. Üretim tesislerini yeniden inşa etsek bile, gerekli ham maddeleri kendimiz üretemeyiz. Çin’e açık bir şekilde bağımlıyız.”
Uzmanlar, Avrupa’nın ilaç tedarik güvenliğini güçlendirebilmesi için yerli üretim kapasitesine yeniden yatırım yapılması gerektiği konusunda hemfikir. Ancak bu, kısa vadede kolay bir hedef olarak görülmüyor. (İLKHA)
